Pewnie zima się kończy, więc kto jeszcze nie wyciągnął swojego roweru z miejsca odpoczynku to niech to zrobi. Ja już to zrobiłem, nawet nieco wcześniej. Dlaczego?
Wiele poradników pisze: jak się ubierać zimą – uważać na stawy kolanowe, kurtka powinna być półprzepuszczalna, rękawice ciepłe, czapka taka i taka, rower odpowiednio zakonserwowany… itd. itd.
I tu chciałbym powiedzieć o sobie. Nie jeżdżę zimą na rowerze.
A dokładniej w czasie gdy jest śnieg, resztki lodu na powierzchni drogi lub temperatura powietrza dość sporo w minusie.
Nie jeżdżę bo się boję. Trzeba się wyraźnie do tego przyznać. Upadek, niefortunny poślizg pod inny pojazd może się skończyć nieciekawie.
Oziębienie całego ciała z zwłaszcza głowy może mieć fatalne następstwa.
Z odmrożeniami i udarem włącznie.
Pogoda na szczęście się poprawia. Temperatura w plusie, asfalt czarny a to już wspaniałe warunki na przejażdżki. Nie koniecznie te spostrzeżenia nadają się dla osób lubiących cross rowerowy. Ja traktuję jazdę rekreacyjnie, i tak po prostu robię.
No tak! Ale co zimą? I tu przyszła do pomocy moda. Kijki! Tak, spacery a kijkami. Ma to jeszcze jeden ogromny plus. Skoro we wszystkich miesiącach oprócz zimy poruszam się przy pomocy samochodu albo roweru, to co z chodzeniem?
Wtedy zima jak znalazł. I tak to już jest. Mam super zadowolenie, że w przeciągu roku aktywizuję większość mięśni.
Co z tego wybrać, jakie podjąć decyzje? Kto nie ma kijków, może je oczywiście kupić. Do następnej zimy sporo czasu. A dlaczego piszę o tym dzisiaj? Na letnie wyprawy rowerowe biorę kijki ze sobą. Po złożeniu zajmują naprawdę niewiele miejsca. No i zawsze znajdzie się las gdzie można pospacerować, czy obejść (nawet dookoła) jakieś jezioro. Zobaczycie ile uroku daje taki spacer, który w sumie jest... odpoczynkiem po jeździe rowerowej.
W tym roku też tak zrobię.
Jak z tego wynika: strach, przezorność i obawa o własne zdrowie była przyczyną odkrycia innej przyjemności, nawet bardzo związanej z jazdami rowerowymi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz